Dag 3: Stanley Park en shopping in Vancouver

Zondag 5 juni 2011

Die jetlag heeft er goed ingehakt zeg, mijn ritme is echt van de wap. Het is inmiddels alweer maandagochtend half 6 als ik wakker word na een goede, maar wel heel korte nacht. Gisteren lag ik er pas in om 12 uur, Natasja en ik waren namelijk nog laat op pad om te proberen wat mooie avondfoto’s te maken. Dat is jammer genoeg mislukt, maar daarover later meer. Een verslag schrijven zat er gisteravond dan ook niet meer in.

In dit hotel beschikken we helaas niet over gratis internet, en om het weblog online te plaatsen hadden we een work-around bedacht die helaas niet werkt met de iPad, dus ik koop voor de laatste 24 uur in het hotel toch maar een dagje internet en plaats het verslag van de eerste dagen alvast online. Een goed idee, want ik lees al wat reacties van mensen die ongerust waren of dachten dat ik misschien toch geen zin had om te schrijven. Alles goed hier, mensen! Maar de reacties zijn wel erg leuk, en de goede reiswensen ook! Bedankt allemaal. Ik vind het heerlijk om te schrijven, ook om nog wat napret te beleven, maar internet is wel een vereiste om het ook te kunnen publiceren op het wereldwijde web.

Maar nu even terug naar de dag van zondag. Die begon ook alweer heel vroeg namelijk, om kwart voor 6 was ik alweer uit bed. Ik slaap niet echt geweldig hier, ook niet heel slecht, maar het kan beter. Het is een prima hotel, ik zie er niet de 5 sterren aan af die het zou moeten hebben, maar wel netjes en met goede service. Het bed is eigenlijk het minst ideaal. Het is iets harder dan ik fijn vind, en daardoor heb ik sneller last van mijn holle rug. Verder ligt er echt een enorm irritant dekbedovertrek op, die zo glad is dat hij telkens er vanaf glijdt. Zowel Peter als ik liggen er de hele nacht aan te trekken, want door de blazende airco’s over mijn hoofd krijg ik het toch al snel koud. De ligging van het hotel is echter wel perfect, zo midden in downtown. In no time wandel je overal naartoe. En dat merken we ook wel, want de kuiten beginnen inmiddels al hevig te protesteren van al die voor ons ongewone inspanning. En de voeten ook, want onder mijn rechter voetzool zit een blaar ter grootte van een 2-euro-munt. Auw!

Als ik het reisverslag van een dag eerder heb afgemaakt, spring ik onder de douche. Peter is nog in diepe rust, ik merk dat hij de rust echt hard nodig heeft. Gelukkig ben ik zelf nog redelijk fit, ondanks de korte nachten. Dat ik goed uitgerust was voordat we op reis gingen zal daar vast aan bijdragen. Als ik klaar ben mijn ochtendritueel komt Peter ook langzaam weer in het land der levenden. Gelukkig heeft hij niet veel werk nodig, en staat hij snel paraat. Ook Natasja laat van zich horen met een sms-je en om 9 uur lopen we het hotel uit naar de naastgelegen supermarkt. Hier zoeken we allemaal een ontbijtje uit, dat we meenemen naar Stanley Park om daar op te peuzelen.

We moeten nog wel eerst even de auto ophalen in de parkeergarage bij de bibliotheek en die rijden we voor bij het hotel, om daar alvast 2 koffers in te laden die bedoeld zijn om de rest van de vakantie in de auto te blijven. Hebben we dat alvast gehad! Daarna zetten we koers naar Stanley Park voor een ochtendje koersen door het park. Bij de totempalen nestelen we ons op een bankje met ons ontbijt, zo kunnen we alvast genieten van het prachtige uitzicht en van het “aapjes kijken”. Als we het ontbijt achter de kiezen hebben doen we een rondje met de fotocamera en wandelen wat rond in de omgeving. Als Natasja en ik ons installeren aan de oever van het water voor het maken van de skyline van downtown, trekt Peter zich terug in de auto om die verder te onderzoeken en ontleden. Als we bijna klaar zijn komt Peter ons halen. We hebben niet gezien dat we moesten betalen voor het parkeren, maar omdat Peter nog in de auto zat en zijn vrouw –mij dus– de schuld gaf, was de parkranger zo coulant om hem geen parkeerboete uit te schrijven.









Peter heeft inmiddels de satelietradio gevonden in de auto, en onder het genot van een heerlijk muziekje rijden we verder over de Park Drive door het park, genietend van het uitzicht. De volgende uitgebreide stop doen we bij Prospect Point. Hier schieten we plaatjes van Lloyds Bridge, een kopie van de Golden Gate Bridge in San Francisco. Deze stop hebben we in 2008 niet aangedaan, omdat je hier met de fiets niet automatisch langs komt. De Park Drive loopt in dit gedeelte van het park niet parallel aan de sea wall, en de fietsroute volgt de seawall. Dan kom je dus ook op andere plekjes en eigenlijk is dat ook wel leuker, dat houdt ook een tweede bezoek interessant. Daarna willen we ook nog stoppen bij de English Bay, waar je uitzicht hebt op de skyline van de stad met op de voorgrond allemaal inukshuks –de typisch Canadees Indiaanse sculpturen die je hier overal tegenkomt– die in de loop der jaren door bezoekers hier gestapeld zijn op het strand. Maar jammer genoeg kunnen we het niet meer vinden, en veel puf om een lang stuk te lopen langs het strand hebben we niet.





Als we het park uitrijden laten we ons door de navigatie leiden naar Metropolis at Metrotown, één van de grootste winkelcentra in British Columbia. Met zo’n 470 winkels kunnen we ons wel even vermaken. Natasja en ik wandelen de ene na de andere schoenenwinkel binnen, maar veel scoren we er niet. Ik slaag voor een paar goedkope en simpele ballerina’s. Bij de groothandel in haarproducten kopen we het hele schap Biosilk op, die is hier namelijk veel goedkoper dan in Nederland. Nou ja, het hele schap betekent 3 flesje. Waarschijnlijk waren hier al eerder Nederlanders… Verder slaag ik nog voor een gezellige flower power ketting in vrolijke kleurtjes en een mooie oogschaduw, en Natasja vind er een mooie top in prachtige kleuren. Bij de Dairy Queen pakken we ons eerste ijsje van deze vakantie, een heerlijk softijsje met een chocolade dip. Mjammie! En bij de Stonegrill eten we wat kleine hapjes om de honger te stillen van vandaag. We hebben namelijk niet meer geluncht, en om 4 uur voelen we dat al goed.

Even na vijven houden we het voor gezien en zoeken we de auto weer op. Omdat we niet geslaagd zijn voor een geschikte houder voor de Tom Tom in de auto, zoeken we met de iPhone nog even naar een adres van een Best Buy winkel waar we hopen meer succes te hebben, en die vinden we notabene een paar meter verderop al. Hier hebben we mazzel, want we vinden een heel rek met originele Tom Tom accessoires, inclusief een houder voor ons model. Oef! Ik zag me namelijk de hele vakantie al met de Tom Tom in de handen zitten.

De volgende stop is bij Elizabeth Park. Ik had gelezen dat je vanaf het restaurant in dit park een mooi uitzicht zou hebben over Vancouver. Dat willen we natuurlijk op de gevoelige plaat vastleggen, en dan liefst nog ’s avonds. We gaan even een kijkje nemen bij het restaurant, misschien is er nog plek zonder te hebben gereserveerd. Gelukkig ligt het op de route terug naar ons hotel, dus we hoeven er nauwelijks voor om te rijden.

Samen met Natasja ga ik er op ontdekkingstocht en we ontdekken dat naast het restaurant een uitkijkplatform is, we hoeven dus niet per sé in het restaurant te eten om foto’s te kunnen maken bij avond. We veranderen het plan en rijden terug naar het hotel. Vlakbij het hotel ligt een vestiging van het restaurant Earl’s waar ik op het forum al veel positieve dingen over heb gehoord. Die gaan we proberen. We parkeren de auto in de garage naast het hotel en lopen dan de hoek om naar het restaurant.

Peter eet vanavond zijn eerste portie ribjes, Natasja had een salade en ik koos voor tortilla taco’s. Een goede tip van het forum deze keer, we hebben gesmuld! De minimale kleding van de serveersters vonden we minder geslaagd, en ook de manager maakte weinig indruk met haar ongestreken zijden jurkje dat weinig verhulde, maar het eten maakte alles goed. Zeker voor herhaling vatbaar in elk geval! Het is al 9 uur als we weer terug zijn in het hotel. Peter trekt zich terug op de kamer, terwijl Natasja en ik op zoek gaan naar mooie plekjes om de skyline van Vancouver te fotograferen. We rijden naar Broadway, waar we hopen een mooi uitzicht te vinden ergens bovenin het Holiday Inn hotel, maar helaas: dat was ooit. Inmiddels is het uitzicht van het hotel aardig geblokkeerd door naastgelegen gebouwen die niet toegankelijk zijn voor ons. In plaats daarvan doen we verschillende pogingen vanaf de bruggen die over False Creek naar downtown leiden, maar ook daar hebben we weinig succes. Op naar Elizabeth Park dan! Daar maken we wel wat foto’s, maar echt geslaagd is het niet. Het uitzicht is ’s avonds toch beperkt, en de lichtjes doen niet veel bijzonders voor de foto’s. De contouren van de gebouwen zijn er nauwelijks zichtbaar. We hadden gehoopt aan deze kant foto’s te kunnen maken van de stad met de bergen op de achtergrond, maar dat experiment mogen we als mislukt beschouwen.

Het is inmiddels ruim na 11 uur als we weer terugkeren naar het hotel en de auto parkeren in de garage naast het hotel. De medewerkster hier vertelde ons eerder dat we ’s avonds bij de parkeerautomaat een kaartje konden kopen, maar daar komen we niet echt wijs uit. We willen tot morgenochtend betalen, maar alle knopjes op de automaat geven maar één mogelijkheid: een uur parkeren. Tja, we gaan toch echt niet elk uur opstaan vannacht, terwijl volgens het informatiebord er een vast tarief geldt voor de nacht. We kopen dan maar verschillende kaartjes tot we ongeveer dat vaste tarief hebben betaald en leggen alle kaartjes naast elkaar op het dashboard. Daar kunnen ze toch niet moeilijk over doen?!

Na mijn verzorgingsritueel duik ik het bed in, het is dan al 12 uur geweest en Peter is nog in diepe slaap. Ik ben doodmoe en val in slaap nog voordat ik het kussen heb gevoeld.