Dag 17: Slecht weer in Yellowstone

Zondag 19 juni 2011

Het kan nog vroeger hoor. Vandaag was ik al om kwart over 5 klaarwakker. Ik had eerder vannacht al zeker 1,5 uur wakker gelegen, en daarna nog 3 uurtjes geslapen. Dat was het dan. Een goede nachtrust zou mijn gezondheid wel ondersteunen, maar helaas blijft dat nog even een wens. Hopelijk wordt die snel vervuld! Ik pak mijn laptop en maak mijn reisverslag af, ik surf nog wat op internet, en om kwart over 6 voel ik dat mijn ogen weer dichtvallen, dus ik doe een nieuwe poging om nog wat te slapen. Tevergeefs, en om 7 uur geef ik het echt op. Ik doe een spelletje op de iPad en om even over achten begeef ik me naar de badkamer. Het duurt niet lang voordat Peter ook wakker wordt, hij schiet snel in de kleren en gaat in de auto snel wat drinken halen. Onze voorraad heb ik er vannacht helemaal doorheen gejaagd met de schorre keel. Ik heb het even moeilijk vanochtend, de emoties overvallen me weer. Deze vakantie is zo niet wat ik ervan verwacht had. Natuurlijk hebben we prachtige dingen gezien, en daar ook wel van kunnen genieten, maar het overlijden van Joost en het onverwachte ziek worden hebben er ook behoorlijk ingehakt. En ik ben ook gewoon moe, na 2 weken slecht slapen. Een huilbui lucht even op!

Als we allemaal klaar zijn laden we de auto weer in, we checken uit en gaan ontbijten in het restaurant van het hotel. Daar is het stervensdruk, dus dat moet wel goed zijn, toch?! Nee dus, het was geen aanrader. De serveerster is vast familie van het meisje dat we gisteren in het steakhouse troffen. Stikchagrijnig, en slecht in de bediening. Het duurt een eeuwigheid voordat we het eten krijgen en dan zijn mijn eieren lauw, mijn hashbrowns ijskoud en het fruit wordt pas gebracht als we allemaal klaar zijn met eten. Natasja had alleen toast en fruit, en toast kun je niet echt verpesten, maar het eten van Peter was ook niet bijzonder. Ach, we hebben in elk geval iets achter de kiezen. Als Natasja vertelt over Bruno en Demi, ze heeft vanochtend gebeld met haar moeder die onze vaste oppas is, krijg ik het weer even te kwaad. Ik ben al zo emotioneel, en ik mis de hondjes dan altijd zo omdat je die zo lekker kan knuffelen. Ik trek me even terug in het toilet en een korte huilbui lucht weer even op. Zo, dat ben ik weer kwijt!

Als we naar de auto gaan regent het, zoals voorspeld. We verwachten dat dat zo blijft, dus we hoeven ons niet te haasten om naar Yellowstone te gaan. De eerste stop wordt de gift shop van het Buffalo Bill Historical Center. Ik kon me herinneren dat dat een mooie winkel was, en daar wil ik nog wel even een kijkje nemen. In het museum is het enorm druk, er staat een lange rij voor de kassa, waarschijnlijk zoeken meer mensen hun heil bij de overdekte attracties vandaag. Het is wel heel jammer voor de pow wow dat het weer zo belabberd is. In de winkel zie ik een prachtige armband, maar de prijs van $1.300 is me net iets te hoog ;-). We scoren er verder niets, en rijden dan verder naar onze volgende stop. Ik heb er een beetje spijt van dat ik de laarzen gisteren bij Wayne’s Boot shop niet heb gepast, en helaas zijn ze op zondag gesloten. Maar er is in de stad nog een andere grote westernwinkel, en we vinden het leuk om daar nog even rond te kijken. Misschien heb ik alsnog mazzel. Ik kan die stijl wel waarderen en ik verdwijn in het pashokje met een behoorlijk aantal westernshirts. Slechts één daarvan blijft me aan de vingers plakken, maar die is dan ook wel erg leuk! Natasja kijkt er voor een bling-bling spijkerbroek, maar kan geen vinden naar haar smaak. Mooie laarzen vinden we er niet, deze vallen echt in het niet bij die van gisteren.

In de regen beginnen we aan onze trip naar Yellowstone. Het eerste deel gaat terug over dezelfde weg als waar we gisteren vandaan kwamen. Helaas dus geen mooie foto’s van de uitzichten, want in dit weer hebben we weinig zin om uit te stappen. Als we een tijdje op pad zijn wordt het af en toe even droog, maar altijd begint het daarna weer te spatten. Vlak voordat we het park inrijden maken we nog even een pitstop bij een kleine winkel en dan rijden we verder tot Fishing Bridge, het eerste dorpje in Yellowstone waar we even de benen strekken. Het is droog, de hemel ziet er echter dreigend uit. Toch levert dat wel mooie beelden op, de lucht is in elk geval niet saai, maar behoorlijk dramatisch.

In Lake Yellowstone Hotel drinken we in de lounge een drankje en we kijken er –natuurlijk– even rond in de souvenirshop. Daarna rijden we weer verder. De lucht klaart af en toe even op, en zowaar zien we soms een stukje blauwe lucht tussen de dreigende grijze, witte en zwarte wolken. We denken dat het een goed idee is om het West Thumb Geyser Basin te bekijken, met de mooie luchten op de achtergrond, maar als we daar zijn begint het net weer stevig te regenen. Die bewaren we dan maar tot later. We rijden verder tot Old Faithfull waar we het Visitor Center alvast willen bezoeken. Daar halen we wat foldertjes van de geyserbasins met de wandelroutes, en we nemen een kijkje in de Old Faithfull Inn. Dat is een prachtig oud gebouw, met een hele mooie lobby. Daar scoor ik ook mijn eerste favoriete ijsje van deze vakantie: een mint-chocolate chip. Genieten!




Peter heeft inmiddels honger gekregen, en we besluiten om verder te rijden naar West Yellowstone, waar we voor de komende nachten een huisje hebben geboekt. Het stadje valt ons niet zo tegen als we hadden verwacht. Oké, het is geen Moab of Jackson, maar het is ook niet zo troosteloos als Forks. We rijden rechtstreeks naar Pete’s Rocky Mountain Pizza Company, daarover heb ik goede dingen gelezen. Peter en Natasja stellen ieder hun eigen pizza samen, en ik kies een ravioli met marinara saus. Het smaakt niet slecht, maar het valt helaas niet zo goed. Natasja en ik hebben later allebei last van misselijkheid en buikpijn.

Dan gaan we op zoek naar ons huisje. Inchecken kunnen we niet, want het kantoor is gesloten, maar ons huisje is open en de sleutels liggen binnen op ons te wachten. Het is geen Seattle, Denver of Las Vegas (ik vergelijk nu even de huizen die we daar dit jaar en vorig jaar hebben gehuurd), maar voor de komende dagen is prima. We zetten wel gelijk alle ramen tegen elkaar open, want het ruikt er heel muf. Die lucht moeten we even kwijt.

Als we geïnstalleerd zijn gaan we boodschappen doen bij de plaatselijke supermarkt, en daarna willen Natasja en ik een paar wasmachines draaien. Tot onze verbazing mag dat echter niet meer na 8 uur ’s avonds. Balen! Dat betekent dat we morgen vroeg aan de bak moeten, of een andere oplossing moeten zoeken. We sorteren de was alvast, zodat we morgen gelijk aan de slag kunnen, en ik was alvast mijn haar zodat ik daar morgenvroeg niet veel tijd mee kwijt ben. Daarna kruip ik achter de laptop, en Peter en Natasja kijken tv. Peter gaat aan de winecoolers, Natasja en ik smullen van een zondig bakje dorito’s met heerlijke dipsaus.

Sorry lezers, het was vandaag geen enerverende dag, en daardoor is het een saai verslag geworden. Maar toch voelde het voor ons wel als vakantie. Van lui zijn word je ook heel moe hebben we ontdekt! En het is ook wel eens lekker om even niets te hoeven zien en doen. Ik voelde me vandaag fysiek een heel stuk beter, het lijkt erop dat het dieptepunt van gisteren gepasseerd is en ik nu weer bergop ga met mijn gezondheid. Gelukkig maar, want ik was er wel helemaal klaar mee nu. De laatste week van onze reis wil ik nog graag kunnen genieten. Het zal nog wel even duren voor ik weer helemaal fit ben, maar zoals het nu gaat kan ik wel rustig weer wat dingen ondernemen.

Morgen gaan we Yellowstone verkennen, en daar kijk ik erg naar uit. Peter en ik waren er al eens in 2004, maar we vinden het geweldig om er nog eens terug te keren. De rit door het park van gisteren en vandaag heeft ons weer helemaal opgewarmd voor nieuwe avonturen en prachtige uitzichten. Hopelijk werkt het weer mee! Tot morgen.