Dag 15: Grand Teton National Park

Vrijdag 17 juni 2011

Vanochtend ben ik nog steeds heel blij dat ik toch nog gisteren naar het ziekenhuis ben geweest. Ik voel me nog lang niet jofel, maar wel beter. De behandeling heeft me goed gedaan. Ik heb af en toe wat geslapen vannacht. Ben wel veel wakker geweest, maar tussendoor heb ik nog redelijk vaak mijn ogen dicht gehad. Om 8 uur ga ik uit bed en zet de laptop aan, ik pleeg een telefoontje en om 9 uur is ook Peter paraat.

Het is 10 uur geweest als we wegrijden bij het hotel. Het is zonnig en niet zo koud als gisteren, maar warm is het ook niet echt. De eerste stop is Albertsons, voor het ontbijt en de apotheek. Ik geef mijn recept af, en we zoeken broodjes en donuts uit om te eten. Na 10 minuten is mijn recept klaar, en we eten het ontbijt op in de auto, onder het genot van een grote beker thee of koffie. Dat smaakt niet slecht! Na het ontbijt rijden we even naar een sportwinkel om nog wat warme spullen uit te zoeken, maar alleen Natasja scoort er een leuk vestje. Daarna rijden we naar Coldwater Creek, die winkel heeft een heel grote vestiging in Jackson hebben we gezien gisteren, en daar heb ik al vaker leuke dingen gekocht. Dat gaat deze keer echter niet lukken, het aanbod is echt vreselijk. Ik vind er dan ook niets van mijn gading.

Het is rond het middaguur als we besluiten om het park in te rijden. Wandelingen staan niet op het programma, want die inspanning kan ik nog niet aan. Bovendien werd me dat ernstig afgeraden door de arts gisteren. Ik moet het echt even rustig aan doen een paar dagen. In het park stoppen we eerst bij het Visitor Center en daarna rijden we de Moose Wilson road op, maar die valt erg tegen. De uitzichten zijn niet erg bijzonder, en voor het Phelphs lake moeten we een stuk naar boven klauteren, dat valt dus af. We draaien daarna de weg op in de richting van Jenny lake, en stoppen nog bij de Transfiguration Chapel. Wat een beauty! Een prachtig uitzicht door het grote raam achter het altaar, die had ik niet graag willen missen. Daarna volgen nog enkele stops aan de kant van de weg, voordat we de Jenny Lake scenic drive doen. Het weer is niet al te best. Het zonnetje dat we vanochtend zagen heeft plaats gemaakt voor een dik pak grijze bewolking, en dat maakt het uitzicht somber. De bergtoppen liggen nog volop in de sneeuw, voor zover die te zien zijn en niet bedekt worden door de wolken. Af en toe komt er even een waterig zonnetje door de wolken heen, maar dat duurt nooit lang. De wandeling naar de waterval bij Jenny Lake moeten we vandaag ook overslaan vanwege mijn gezondheid, maar gelukkig hebben we al veel mooie watervallen gezien.





Onze eerste pauze is bij de Signal Mountain Lodge. Hier hebben we in 2004 gelogeerd en de zonsopkomst meegemaakt vanaf de veranda van onze kamer. Dat was echt prachtig! Het is leuk om er even terug te zijn. Als we net gearriveerd zijn wordt er een lading Japanners losgelaten uit de tourbus, en ik lig echt dubbel om hun gedrag. Op een holletje rennen ze van hot naar her om foto’s te maken. Eén echtpaar maakt het echt heel bont, ik sta met veel plezier te kijken. Soms zijn ze heel irritant, omdat ze geen fatsoen lijken te hebben en alles voor zichzelf opeisen, maar even zo vaak zorgen ze voor veel vermaak. Ik vind het heel apart hoe Japanners een vakantie lijken te beleven. Ze maken zo veel mogelijk foto’s van zichzelf, het lijkt wel een wedstrijd, en kijken nauwelijks rond in de omgeving.



Als we zijn uitgekeken aan het meer maken we even een pitstop en natuurlijk kijken we rond in de winkel. Ik koop er een mooi ornament voor de kerstboom, en ook vind ik er een leuk vest met t-shirt. Daarna rijden we de Signal Mountain road op naar de top voor een panoramisch uitzicht over Grand Teton. Wauw! Dit is met recht een van de mooiste plekjes in het park. We genieten met volle teugen van het uitzicht, dit hadden we niet willen missen. Als je ooit in Grand Teton bent, mag je deze route beslist niet overslaan.



De volgende stop is bij de Jackson Lake Lodge. Ik had de tip gekregen om hier een drankje te drinken in de Blue Heron Lounge, en al snel blijkt waarom: het prachtige uitzicht. Ook wauw! We lopen even rond “in de achtertuin” van het imposante hotel, en daarna strijken we neer in de lounge voor een drankje. Dat wordt geserveerd in plastic bekers, en dat vinden we een kleine afknapper, maar het uitzicht is er niet minder mooi om! Na de lodge vervolgen we onze route over de US-89 terug naar Jackson, en eigenlijk vinden we deze route mooier dan de Teton Park Road. De bergen lijken vanaf hier veel imposanter, en liggen prachtig op de achtergrond bij de Snake River.



Natuurlijk stoppen we ook hier weer een aantal keren om de camera’s te laten klikken, maar even na 6 uur houden we het voor gezien en rijden terug naar Jackson. We besluiten om eerst te gaan eten, want ik ben echt enorm moe en wil graag op tijd terug zijn op de hotelkamer. Via google maps heb ik vanochtend opgezocht waar we het restaurant The Bird konden vinden, met de #1 burgers in Jackson, en nu reden we er in één ruk naartoe. Het bleek een stukje ten zuiden van Jackson te liggen. Het eten heeft ons goed gesmaakt, het was heerlijk, maar om nu te zeggen #1?! Nee, niet echt. Hoewel we natuurlijk geen vergelijking kunnen maken met de andere burgers in Jackson. Maar de hamburgers van Slacker Joe’s in Torrey, Utah, staan nog steeds in ons geheugen gegrifd als de beste die we ooit hebben gegeten in de States. Mjammie.

Na het eten gooien we de tank alvast vol voor morgen, ik stuur even een sms-je naar Rob en Annie om ze te laten weten dat we morgen iets later aankomen in Cody, en dan nestelen we ons voor de avond op onze kamer. Natasja hebben we onderweg gedropt in het centrum van Jackson, dat we erg veel overeenkomsten vinden hebben met Moab, zij gaat nog even wat winkels bekijken. Ik spring onder een warme douche, daar knap ik weer een beetje van op, en daarna ga ik achter de laptop voor mijn verslag. Peter kijkt tv, en vermoedelijk gaan de lampjes vanavond lekker vroeg uit.

Het oorspronkelijke plan was om morgen heel vroeg te vertrekken naar Cody om de Grand Entry van de pow wow te kunnen meemaken om 12.00h, maar dat plan laten we varen. We vertrekken iets later, zodat ik niet gelijk al mijn energie opmaak morgenvroeg. Gelukkig is er morgenavond nog een Grand Entry, we hoeven het dus niet te missen.

Voor nu: welterusten. Lekker slapen!