Zondag 26 juni 2011
Wat is het toch heerlijk om op zo’n laatste vakantiedag niet voor dag en dauw je bed uit te moeten rollen en op een holletje naar het vliegveld te sjezen. We vliegen vanavond pas om 21.30h vanaf Calgary, en we hebben dus ruim de tijd. We hebben een extra late check-out geregeld in het hotel, en slapen lekker uit. Peter neem het ervan, die ronkt tot 10 uur. Ik rol om kwart voor 9 het bed uit en houd me eerst nog even bezig achter de laptop. Als Peter wakker is spring ik onder de douche en badder lekker uitgebreid. Daarna ruim ik op en begin alvast met het reorganiseren van de koffers. Peter doet daarna ook z’n ding op de badkamer en dan maken we samen alle bagage passend. Dat gaat lekker vlot, en binnen 3 kwartier hebben we alle koffers gevuld en netjes op gewicht. We kunnen zelfs 1 tas van de handbagage kwijt in een van de koffers, met inhoud, en zo iets lichter terugreizen. Dat is altijd fijn. We hebben zelfs nog ruimte om nog te shoppen. Komt dat even goed uit!
Als we klaar zijn is ook Natasja bijna zover. We wachten heel even, en dan komt zij naar onze kamer. We laten de bellman komen met een bagagekar, dat scheelt alweer een stuk slepen met de koffers. Daarna checken we snel uit, de bagage gaat in de auto en de auto gaat terug in de parkeergarage. Die kunnen we hier laten staan tot 18.00h vanavond, betaald hebben we toch al.
We gaan verder op onze shopping tour vandaag, die begint downtown. Vanaf het hotel lopen we een paar blokken naar Stephens Avenue Walk, dat is een promenade met winkels in de stad. Calgary is best een aantrekkelijk stad. De binnenstad doet gezellig aan en we zijn verrast door het aantal wolkenkrabbers, waarvan enkele echt heel mooi zijn. Calgary heeft zelfs een mooie skyline! In de stad vind je ook de +15, een netwerk van meer dan 15 verschillende loopbruggen die wolkenkrabbers en andere gebouwen met elkaar in verbinding stellen en die toegankelijk zijn voor het publiek. Via deze loopbruggen kun je een groot gedeelte van de binnenstad belopen zonder je in de buitenlucht te begeven, wat vooral een groot voordeel is in de winter natuurlijk. Het is in elk geval bijzonder, en ook het design is best mooi!
Toen we vrijdag terugkwamen uit Banff en in Calgary naar het sushirestaurant reden, reden we een heuvel op aan de rand van de stad, waar je een prachtig uitzicht had op de skyline, maar ook op de rest van de stad. Wat erg opviel is dat de stad heel groen is. Overal zagen we bomen en parken, en de rivier die dwars door de stad stroomt wordt aan weerszijden begrensd door parken en groen. Ook is de stad overal netjes en opgeruimd, en we zien nog veel ontwikkel-activiteiten. Het lijkt erop dat er een soort van Noord-Zuidlijn wordt gebouwd dwars door de stad. De stad leeft dus enorm! Het sprak ons in elk geval erg aan, al kun je het zeker niet vergelijken met wereldsteden als Vancouver of Seattle. Maar toch heeft het wel iets! Als dit niet het einde van onze vakantie zou zijn, zouden we vast meer zin hebben om de stad toeristisch te verkennen, nu hebben we daar geen behoefte meer aan. We hebben ook nauwelijks foto’s gemaakt, dat houden we dus nog eens tegoed!
Terug naar onze laatste dag. Als eerste lopen we naar Riley and McCormick, een grote cowboywinkel in de stad. Behalve een leuk cadeautje voor ons favoriete buurmeisje slagen we er niet voor laarzen, die staan er niet zo handig tentoongesteld ook. Mijn maat staat helemaal bovenin de winkel op de bovenste plank, ik kan ze niet eens zien, laat staan uitgebreid bekijken. Zelfs een medewerker krijgt ze met veel moeite en gebruik van een ladder naar beneden, terwijl vervolgens bijna de halve plank op zijn hoofd terecht komt. Aan de overkant ligt een vestiging van Lammle’s Western Wear, van dezelfde keten waar ik gisteren de mooie rode western laarzen heb gezien. Behalve de rode laarzen zie ik daar nog een paar heel mooie bruine laarzen, met verschillende kleuren stiksels. Ze zijn iets hoger in de schacht dan de rode, maar ook minder wijd. En met mijn dikke kuiten krijg ik die nog net niet aan. Maar met mijn afvalprogramma gaat dat nog wel komen. Ze zijn ook net iets eleganter dan de rode. Welke zal ik dan nemen? Uiteindelijk kies ik toch voor de rode laarzen, omdat de bruine nepleer blijken te zijn. En ik wil wel graag de echte! Maar kopen kan ik ze hier niet, ze hebben namelijk mijn maat niet meer, hoewel ik twijfel. Maat 9 zit erg strak, de maat 10 die ik gisteren aan had zat beter. Maar toen had ik niet mijn eigen sokken aan, dus dat moet ik nog wel even proberen. Als de tijd het toelaat zullen we vanmiddag nog even terugrijden naar Chinook om daar nog eens beide maten te vergelijken.
We lopen verder in de winkelstraat en komen al snel terecht bij TD Square, een overdekte mall van iets kleiner formaat. Hier vind ik nog een fles Biosilk voor heel weinig geld, en Peter scoort er 2 paar mooie zwarte schoenen. Via de +15 lopen we daarna naar andere gebouwen, maar daar is weinig leven. We vinden het systeem van de loopbruggen echt een uitvinding, erg mooi, maar op zondag is er niets te beleven. Bij navraag blijkt dat in de binnenstad nauwelijks winkels zijn geopend op zondag, alleen in TD Square en het kleine stukje Stephens Avenue Walk dat niet toegankelijk is voor verkeer. Andere winkels in dit gebied zijn allemaal gesloten, en we zijn dan ook al vroeg uitgekeken. We besluiten om terug te lopen naar het hotel en de auto op te halen, we hebben dan nog tijd genoeg om naar Chinook te rijden en de rode laarzen nog eens te passen.
Bij het hotel maken we allemaal een pitstop en bij de Starbucks vestiging in het hotel drinken Peter en Natasja nog een beker koffie. Het duurt even voordat we onze auto hebben, de valet haalt in eerste instantie de verkeerde auto op, maar zo hebben Peter en Natasja de koffie wel rustig kunnen opdrinken. In 10 minuten rijden we daarna naar Chinook. Ik pas de rode laarzen nog eens en vraag advies over de maat, samen met de verkoopster kom ik er uiteindelijk op uit om maat 10 te kopen. En ik ben er helemaal mee in mijn sas! De prijs valt reuze mee in vergelijking tot vele andere soorten die we hebben gezien, en ik vind het echt een enorme aanwinst bij mijn collectie schoenen en laarzen.
Het is inmiddels 5 uur geweest en we gaan op zoek naar een restaurant. We willen rond half 7 naar het vliegveld vertrekken, zodat we om 7 uur de auto kunnen inleveren en daarna gelijk kunnen inchecken. Het vliegveld vertrekt om half 10 en we willen er uiterlijk 2 uur vantevoren zijn. Ingecheckt zijn we al, maar we moeten natuurlijk de bagage nog afgeven en onze instapkaarten nog ophalen, die hebben we nog niet geprint. Als afsluiter van de vakantie hebben we allemaal zin om nog één keer sushi te eten. Globe Fish is ons de eerste avond goed bevallen, ze hebben verschillende vestigingen in de stad, waaronder één in Chinook Mall. Die besluiten we op te zoeken. Op de plattegrond van het winkelcentrum vinden we uit waar we moeten zijn en dan rijden we -op z’n Amerikaans dus- ernaartoe. Gelukkig is er precies nog één tafeltje vrij voor ons.
We bestellen als voorgerecht allemaal de tuna tataki, een soort tonijn carpaccio met een heerlijke dressing, waarbij de tonijn eerst heel kort wordt gebakken aan weerszijden. Van binnen is hij nog steeds rauw, maar met een randje dus en dat smaakt echt super lekker. Natasja kiest de tataki met een salade, Peter en ik gaan voor de carpaccio-vorm. En we smullen! We hebben de serveerster laten weten dat we heel rustig willen dineren vandaag, en de volgende bestelling gaat dan ook met een “delay” in het systeem. We kiezen een aantal rollen uit, dat is toch veruit onze favoriete vorm van sushi.
Hoewel van dezelfde keten, valt ons op dat het menu niet precies hetzelfde is als de eerste avond bij Globe Fish in een andere vestiging. We kiezen dan ook rollen uit die we nog niet hebben geproefd. Het heerlijke van sushi in Canada en Amerika is de enorme keuze in variaties op de verschillende rollen, de één nog lekkerder dan de ander. In Nederland krijg je overal dezelfde soorten zonder creativiteit lijkt het wel. En deze keer smullen we weer volop! Het is echt heerlijk eten! En voordeel van sushi is ook dat het niet zo zwaar op de maag ligt, dat is fijn voor de vliegreis die nog voor ons ligt. Het onsmakelijke eten op het ongunstige tijdstip uit het vliegtuig kunnen we zo laten passeren, een ander voordeel vinden wij.
Het is bijna half 7 als we weer in de auto stappen naar het vliegveld, we liggen precies op schema. Onderweg hebben we nog een kleine opstopping, maar in ongeveer een half uurtje zijn we er. Het inleveren van de auto gebeurt in de parkeergarage tegenover de terminal, waardoor je geen shuttlebussen hoeft te nemen. Vanuit de auto gooi je de koffers op een kar, en binnen 5 minuten sta je aan de incheckbalie. Heerlijk is dat! Het inleveren gaat soepel, ik krijg bij de balie de rekening en in no time staan we bij de incheckbalie. Omdat Natasja een silver card heeft van British Airways mogen we inchecken aan een aparte balie, en Peter en ik mogen beiden mee. We hoeven niet te wachten en zijn gelijk aan de beurt. Binnen 5 minuten hebben we de koffers afgeleverd, die allemaal netjes binnen het gewicht zijn, en krijgen we de instapkaarten. We hadden dan wel al ingecheckt, maar konden in het hotel de instapkaarten niet printen. Dat was hier dus zo geregeld!
Het vliegveld van Calgary is klein, geen lange wandelingen naar de gate dus! We wandelen eerst nog even rustig langs alle winkeltjes, waar we alleen nog wat lekkers scoren voor in het vliegtuig. Daarna gaan we door de veiligheidscontrole, ook dat gaat heel vlot. Het lijkt alsof de Canadezen een heel stuk minder gestrest zijn dan de Amerikanen. De gate ligt vlakbij de ingang, en na de controle zijn we daar in een paar minuten. We nestelen ons in een paar lekker zachte leunstoelen, waar ik de laptop openklap en gebruik maak van de gratis wifi, Natasja leest wat en Peter doet een spelletje op z’n iPhone. De tijd vliegt gelukkig snel voorbij.
Even voor negen uur begint het boarden, en samen lopen we gelijk na opening met alle first class passagiers het vliegtuig in. Zo kunnen we alle bagage netjes kwijt in de bakken over ons hoofd, dat is wel een voordeel vinden we. Daarna is het altijd leuk om te kijken naar alle anderen. We vermaken ons prima, door oa. te grappen met een Amerikaan of Canadees die er een soap van maakt om zijn veel te grote koffer in de veel te kleine bagagebakken kwijt te kunnen, we liggen dubbel. Het is maar een klein vliegtuigje, maar we hebben gelukkig prima zitplaatsen gelijk achter de economy plus, achter het schot van de bulk-head. Weliswaar in het midden van het vliegtuig, maar zo kunnen we met z’n drietjes naast elkaar zitten. Het vliegtuig vertrekt netjes op tijd!
Vlak na het opstijgen krijgen we al eten aangeboden dat we alle 3 afslaan. Het ruikt niet smakelijk ook, maar dat komt misschien ook omdat we net een heerlijke maaltijd achter de rug hebben. We lezen wat, doen een spelletje en luisteren naar muziek. Een rustige vlucht is het allerminst, al vanaf het begin hebben we veel last van turbulentie. De lampjes voor de stoelriemen branden veelvuldig. De indeling van het vliegtuig is niet echt handig. Net voor onze rij is er één toilet aan de linkerkant van het vliegtuig. De andere toiletten zijn helemaal achterin. Die indeling maakt dat er heel wat passagiers steeds weer via onze zitrij achter de bulkhead willen overstappen van de rechterkant naar de linkerkant en weer terug. Dat is heel irritant! Peter probeert in het begin te slapen, maar wordt zo steeds wakker geschopt door passerende mede-passagiers. We maken al snel korte metten daarmee door passagiers te “verbieden” om langs te lopen, en daarmee maken we geen vrienden. Sommigen reageren sikkeneurig en boos. Als ze er zelf zouden zitten, zouden ze wel ervaren hoe vervelend het is. Peter krijgt dan het idee om de “tafel” voor een eventueel babywiegjes naar beneden te klappen, dan kan er simpelweg niemand langs lopen. Hopelijk maakt de bemanning er geen problemen om, maar die tolereren het gelukkig! Zo, dat probleem hebben we ook weer afgewenteld.
Als ik langzaam moe wordt doe ik mijn “winterverpakking” aan: een extra dikke fleecetrui, 2 paar sokken en een sjaal heb ik meegenomen. Ik wil proberen om lekker te slapen, en dat lukt beter als je het lekker warm hebt. Kou lijden, zoals op de heenweg, is verschrikkelijk! En het werkt deze keer prima. Nog nooit eerder is het gelukt, maar ik val al snel in een diepe slaap. Af en toe word ik wakker, maar niet voor lang. Ik slaap bijna de hele vlucht tot we gaan landen. Heerlijk! Dat waren zeker zo’n 5 à 6 uurtjes. Zo lang is me nog nooit eerder gelukt ook! De stoelen zullen daar vast een goede rol bij gespeeld hebben, die hebben namelijk bij de hoofdsteun 2 gedeeltes die je naar beneden kunt klappen en waar je zo heerlijk tegenaan kunt leunen. Dat slaapt best lekker. We komen 8 minuten eerder aan dan gepland, mooi op tijd dus. Normaal gesproken wil er op de terugweg nog wel eens wat tijd ingehaald worden, maar deze keer dus niet, waarschijnlijk door de vele turbulentie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten