Dag 18: Yellowstone National Park

Maandag 20 juni 2011

The only way is up! Ik heb eindelijk goed geslapen vandaag, doorgeslapen zonder pufjes en pitstop zelfs, tot half 8. Toen werd ik wakker omdat ik kortademig werd, maar na de pufjes voelde ik me gelijk weer een heel stuk beter. Ik ben even wakker geworden achter de laptop, daarna ben ik de douche in gedoken. Het was mijn plan om snel te douchen en daarna de eerste wasmachine aan te zetten, maar Natasja was me voor. Die was er vandaag ook weer op tijd bij, gewekt door een telefoontje. Ik heb een uitgebreide badkamerroutine gedaan, en daarna heb ik samen met Natasja de was weggewerkt. Daarbij werden we wel op de hielen gezeten door andere huurders die ook graag ene machine wilden draaien en onze estafette niet konden waarderen, maar dat werd door Natasja netjes opgelost. We hebben drie machines gedraaid vandaag, nog één te gaan.

Peter heeft het een stuk langer volgehouden in bed, en kwam ons vergezellen na 9 uur. Grote haast hadden we toch niet, we wilden graag de was wegwerken en daarna hebben we nog even samen ontbeten. Peter en Natasja met brood, ik hield het weer op een proteïne shake. De broeken lijken steeds wijder te worden, dus het lijkt erop dat ik ook op vakantie nog wat ben afgevallen. Voordat ik op vakantie ging was ik bijna 11 kilo kwijt (in 2 maanden), het zou mooi zijn als dat nog iets meer is geworden. Hoe dan ook, het plan was om in elk geval niet aan te komen en na de vakantie pak ik de draad gewoon weer verder op.

Het was bijna half 11 toen we op pad gingen naar Yellowstone. De eerste stop was bij het Visitor Center vlak voor de ingang, waar we de voorspelde tijden van geiser-erupties hebben opgevraagd. Daarna zijn we het park in gereden. De eerste stop was langs de kant van de weg, waar een kudde bison-moeders met babies langs kwam. Goede foto’s heb ik niet kunnen maken, maar het was wel een prachtig gezicht. Daarna zijn we verder gereden over de zuidelijke loop in de richting van Old Faithfull. We hebben de Firehole Canyon drive gereden en daar hebben we onze eerste waterval op de foto gezet. Op de steile bergwand naar beneden liepen heel wat schattige eekhoorntjes die met een grote snelheid heen en weer renden. Zo leuk om te zien! Wat ik minder leuk vond was een Amerikaan die met een groepje kinderen om zich heen de eekhoorntjes wilde voeren. Ik ben er boos op afgestapt en heb hem meegedeeld dat het echt niet kon wat hij deed. Die beestjes zijn ten dode opgeschreven als je daarmee begint. Ik vind het echt vreselijk als mensen niet nadenken en zich niet houden aan de voorschriften in het park. Het staat zo vaak overal geschreven dat je het niet moet doen, met een uitgebreide uitleg in de krantjes. Wat bezielt de mensen?!

Behalve die waterval, met schuimend bruin water, was de Firehole Canyon Drive niet zo speciaal. Nadat we de Grand Loop Road weer opdraaiden kwamen we al snel in een file terecht. Nadat ons eerst een ambulance met sirene tegmoet kwam en daarna een politie-auto, dachten we dat er iets ernstigs was gebeurd. Daarvan hebben we echter niets gezien, het bleek een gewone kijkfile te zijn, er liepen een aantal buffalo’s langs de weg die natuurlijk vanuit allerlei auto’s in de eeuwigheid moesten worden vastgelegd.

De eerste wandeling van vandaag maakten we bij de Fountain Paint Pot. Een heel korte weliswaar, een boardwalk van 800m langs verschillende bronnen, en die was prachtig als vanouds. De kleuren zijn echt geweldig in het park, zo mooi! Voordat we aan de wandeling begonnen heb ik nog wel even mijn broek en schoenen gewisseld, want het was behoorlijk koud. Ik twijfelde vandaag en heb daarom voor de zekerheid maar een lange broek meegenomen, en daar was ik nu blij mee. Het waait behoorlijk, het is grijs en donker en het lijkt erop alsof het elk moment hard kan gaan regenen. Gelukkig gebeurde dat niet!



Daarna zijn we de Firehole Lake Drive opgedraaid, een korte weg langs verschillende bronnen en natuurlijk hebben we verschillende stops gemaakt. Het bleef droog en tussen de grijze en zwarte bewolking ontstonden al heel langzaam wat gaten. Wat een mazzel! De volgende wandeling hebben we gemaakt langs de Grand Prismatic Spring. Ook dit is weer een prachtig stukje natuur. Het is gewoon onmogelijk om deze kleurrijke bron goed op de foto te zetten vanaf de boardwalk, en ik hoop dat we nog de kans krijgen om de heuvel op te klimmen aan de overkant. Vandaag slaan we dat nog even over, mijn conditie mag nog wel iets verbeteren en ook Peter heeft veel pijn vandaag, waardoor het klauteren nog geen goed idee is. Hopelijk lukt het morgen!



Het middaguur is alweer ruimschoots gepasseerd en ik krijg weer honger. We besluiten om naar Old Faithfull te rijden, en daar even iets te eten. In eerste instantie proberen we de Geyser Grill in de Snowlodge, maar daar blijkt het erg druk. In de naastgelegen winkel hebben we ook een café gezien, en misschien kunnen we daar iets snacken? We nemen een kijkje en hebben geluk. Het is er niet zo druk, en er zijn nog een paar tafeltjes vrij. We kiezen allemaal de Chili Nacho’s en peuzelen die smakelijk op, wat is dat lekker zeg! Een goede keuze dus. Na het eten kijken we vanzelfsprekend nog even rond in de winkel en daarna gaan we weer op pad. De wandeling door het Upper Geyser Basin staat op het programma. We lopen op een heel rustig tempo en genieten van alle natuurschoon onderweg. Old Faithfull zien we niet in al zijn glorie, maar daar komen we nog wel eens voor terug.



Wat schetst onze verbazing als we aan het begin van het pad Evy tegenkomen! Ik herken naar niet gelijk met een muts op, maar zij ons wel gelukkig! We kletsen even kort, Bart is nog achtergebleven bij een geyser maar die komen we later niet meer tegen. We genieten met volle teugen, en naarmate de wandeling vordert wordt het steeds rustiger op het pad. We maken er een rondje van, met af en toe een korte pauze en het keerpunt bij de Morning Glory Pool. Een beauty! Veel spuitende geysers zien we helaas niet, maar dat hadden we ook niet verwacht. De voorspelde tijden zijn niet heel erg gunstig vandaag, de meeste geysers gaan pas na 7 uur vanavond de lucht weer in. Het weer is wel fantastisch, de lucht is tijdens onze wandeling helemaal open gebroken en de zon schijnt veelvuldig.



Als weer bij het beginpunt zijn is het alweer bijna 5 uur, we hebben behoefte aan vocht en een pauze en nemen plaats in de lounge op de eerste verdieping van Old Faithfull Inn. Peter en Natasja drinken een beker koffie, en bij gebrek aan iets anders houd ik het op een beker cola light. Na een kort overleg besluiten we om even voor 18.00h de pin erin te gooien en terug te gaan naar West Yellowstone. Peter is niet meer in staat om nog te wandelen en Natasja en ik vinden het niet echt gezellig om hem in de auto te laten wachten. Bovendien zijn we nog steeds aan het wachten op antwoord van onze geboekte accommodatie in Glacier. Die willen we annuleren en daarvoor in elk geval 1 nacht extra in Yellowstone doorbrengen, dat geeft ons nog meer tijd de komende dagen.

Terug in het huisje trek ik even een andere broek aan en ik verruil mijn wandelschoenen voor iets gemakkelijkers, daarna gaan we even het stadje in om wat winkeltjes te kijken. Peter heeft geen zin om alleen achter te blijven en besluit toch mee te gaan. We struinen even door de winkeltjes op Canyon Street, maar komen tot de conclusie dat we de illusie beter levend hadden kunnen laten. Al rijdend leek het eigenlijk niet zo’n verkeerd stadje, maar al lopend werden we er helemaal niet vrolijk van. Winkeltjes met veel toeristische namaak troep dat voor veel geld wordt verkocht. Sfeer en gezelligheid zijn er ver te zoeken, we vinden het vreselijk! We houden het dan ook al snel voor gezien en gaan op zoek naar een restaurantje om iets te eten. Maar dat lijkt ook nog lastig. De meeste tentjes zien er niet echt uitnodigend en appetijtelijk uit. Van Sidney’s Mountain Bistro weten we dat die goede waarderingen heeft bij Tripadvisor, maar daar is een wachttijd en de prijzen zijn er ook enorm. Blijkbaar profiteert West Yellowstone alleen maar van het park, en zijn ze niet bereid om voor de torenhoge prijzen ook nog iets terug te geven aan de bezoekers. Toch een troosteloze boel dus!

Uiteindelijk rijden we naar Timberline Café, daarvan hadden we op de plattegrond een advertentie gezien. We kijken op de kaart en als er net bezoekers naar buiten komen vraag ik ze of het eten lekker heeft gesmaakt. Ze kijken alle vier bedenkelijk en raden ons dit restaurant niet aan. Even later liggen we allemaal in een deuk, want dan blijkt dat we Nederlanders hebben aangesproken als we één van hen tegen de ander Nederlands horen praten. Heel grappig! We krijgen de tip op Canyon Street naar Bullwinkle te gaan, dat vonden zij gisteren wel lekker. Dat advies besluiten we te volgen, we zijn er nu wel een beetje klaar mee en hebben gewoon honger.

Bij Bullwinkle blijkt echter ook een wachttijd te zijn, behalve als we aan een grote tafel aansluiten bij een andere groep. Dat doen we dan maar, we hebben immers honger. Van de kaart is er van alles niet meer verkrijgbaar, maar we komen toch tot een keuze. Peter kiest de ribs, Natasja en ik kiezen beiden de Pasta Alfredo met gegrilde kip. Het is niet echt super, maar ook niet heel erg slecht. We zijn blij iets te hebben gegeten en spreken af om morgen dan maar te kiezen voor McDrek of KFC, daar weten we in elk geval wat we krijgen. Of we eten in het park, dat is ook nog een optie.

Na het eten keren we terug “naar huis”, en dan gaan we allemaal al snel naar bed. De luikjes vallen toe, we zijn moe! Ik bonk nog even op de muren van ons huisje om de buren tot stilte te manen, maar helaas werkt dat niet echt. Gelukkig zijn we zo moe dat we daarna toch redelijk inslapen.